xx Genevieve Renesmeé xx

" Baba,baba dur yapma ! Canımı acıtıyorsun . A.aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.Yalvarırım dur !"
Bir çığlık, tüm malikaneye yayılmıştı. Fakat beni kurtarabilecek , en azından kurtarmaya çalışacak kimse yoktu. Umutsuz çığlıklarıma ölümüme dek devam edecektim. Annemin beni duyabilmesini isterdim. Ne kadar dayanabileceğimden emin değildim. Elimden gelen tek şey kaçabildiğim kadar kaçmaktı. Malikanedeki tüm odaları gezmiştim neredeyse . Kimlerin tablosunu gördüğüm , hangi tabloların babamı durdurabilmek için çığrındığının farkında bile değildim. Babam asasını almamıştı. Onu bir şekilde bulmalıydım. Annem her zaman benim özel bir cadı olduğumu söylerdi. Ama neyim özeldi ki ? Cani babamın elinden kaçamıyordum bile. Ve işte Merlin'in bir yardımı olsa gerek babamın asasını fark ettim. Son hızımla asaya ilerlerken babam fark etmemişti henüz. Asayı titreyen ellerime aldım ve malikanenin bahçesine doğru koşmaya başladım. Babam çok sinirlenmişti. Ona göre gerizekalının tekiydim. Ve beni öldürmek için bu son günlerde an kolluyordu. Ne kadar istesemde annem beni yanına almamıştı. O benim melek bildiğim annemde benim ölmem için çabalıyor olamazdı değil mi ? Bahçede koşarken babamın nefesini dahi duyabiliyordum. Gözlerim kör olmuş gibiydi , ne bir taşı , ne bir ağacı görüyordum. Ve ayağım bir şeye takıldığı gibi yere düştüm. Babamın güldüğüne yemin edebilirim . Kahkahalarla bana ilerlerken yapabildiğim kadar sürükleniyordum. Yine son ümidimle haykırdım.
" Anne ! Yalvarırım gel . Baba yapma canım yanıyor . A.aaaaaaaah "
Hıçkırıklarımla karışan sesime hiçbir tepki gelmedi . Sadece babam bana yetişmiş suratıma hızlı bir tokat yapıştırmıştı. Ben tokatın acısıyla daha da ağlarken ileriden bir cisimlenme sesi duymuştum. Ama artık gerçeklik kavramını kaybetmiştim. Babamın arkasında annemi gördüğümde ise sevinçten tüm acımı unutmuştum. Annemin melek gibi sesini duyduğumdaysa kendimden geçecek gibi olmuştum.

" Daniel sen ne yaptığını yapıyorsun ! Çekil ordan ! "
Babam annemin sesini duyduğunda neye uğradığını şaşırmıştı. Hala asaya ulaşmaya çalışırken ansızın boğazımı sıkmaya başladı. Nefes alamıyordum . Suratım gittikçe beyazlaşıyor , yeşile dönüyordu. Annem ise asasını babama doğrultup o sözleri mırıldandı.
" Avada Kedavra "
Boğazımı sıkan eller geldiği gibi gevşedi. Nefes alabilmeye başladığımda ise üstüme yıkılan ağırlığın altında kalmıştım. Annem ise bana koşuyordu. İlk önce üstümdeki adamı tekmeledi ve kenara attı. Sonra bana eğildi ve beni kucağına alıp malikaneye doğru ilerletti. Beni odama yatırdı ve benimle konuşmaya başladı.
" Anne . Anne o beni öldürecekti. Sen yetişmeseydin öldürecekti. Bir daha geri gelemez değil mi ? Onu öldürdün değil mi ? Bir daha gelmesin lütfen . "
" Ah Genny. O adam bir daha asla gelmeyecek ama benimde gitmem gerek yavrum. Artık teyzenizle yaşamanız gerekiyor. Beni affedin lütfen. Sizi çok seviyorum yavrularım "
Bu sözlerden sonra kendimden geçtiğimden bundan sonraki hikayeyi hatırlamıyorum. Gözlerimi açtığımda teyzemin bana bakan dolmuş gözlerini fark ettim. Rose yanımdaydı ve o da ağlıyordu. Her şeyin bir rüya olduğunu sanmıştım oysaki . Rose'un bu olayı bilmediğini düşünerek ona sarıldım.
" Rose . Rose Lilith gitti. O bizi bıraktı. "